***

Nie potrafią mnie przestraszyć
upadek ze schodów
wykręcone kończyny
zmieszane z piaskiem

Nie potrafią mnie przestraszyć
przepalone bezpieczniki w mózgu
odrywanie się od ziemi
w ten jedyny zły sposób

Nie potrafią mnie przestraszyć
śmierć podobnych przegranych
ich trumny zimne twarze
nadal zmęczone i napuchnięte

Nie przestraszy mnie
nawet własna

Pierwszy dzień lata

Przelatują przez palce
woda z sufitu pęknięcia
przekleństwa kradzieże
i gry dla dorosłych

Słońca palące
noce ciepłe nietrzeźwe
rozsypują się po podłodze
jak rozdarta paczka gwoździ
wszystkie identyczne

Jest pierwszy dzień lata
i nie zmienia to kompletnie nic

Każdy ma już dość

Po szkle zadymionym
szukam oczu na strzał
puszczam wzrok groźny
środkowe palce
błyski z noża

Sala w ciszy
było tyle twarzy
teraz krzesła stoły puste
przerysowanie

Wybiegam
czerń wspina się
po skórze prosto do moich ust
rozbijam butelkę
zapraszam do tańca

Nic
każdy ma już dość
szaleńców

Więc cisza

Papierosy we mnie gasną
wojny chwilowo zawieszone
tylko ten deszcz niepokoi
jest wszędzie
parapety nawet nim błyszczą

Błądzę słowami przez telefon
po pokojach mokrych
opowiadam niezrozumiale
o wodzie pływającej w mózgu

Nic nie wybucha na zewnątrz
więc cisza

ja nie wybucham
więc cisza

Szum

Domofonem do klatki
dobija się sąsiad
nie pociski czy krzyk
zapomniał o kluczach

Szyby się trzęsą
w mieszkaniu małym ze szkła
to tylko ciężarówka pracuje
nie groźna stal

Skóra napięta jak beton
żołądek pełen jedzenia
niepokoju kamieni ciężkich
w telewizji w głowie szum