Powódź

naprawdę nie chcę wiedzieć, nic tam nie należy do mnie
jeden paznokieć złamany, drugi zachodzi bielą
rośnie głód, mnożą się śmieci
to zwykła fizyka, materiał klasy czwartej
woda w trójcy ma tylko jeden stan skupienia, błoto.

Pssy

który skrzywdziłeś psa, niech ci się przyśnią
na pustym błotnistym polu ich dyszące pyski
gdy wygłodniałe powoli przekroczą granicę
za którą bezimienne będzie twoje białe mięso
chrząstki, ścięgna i kości którymi czyniłeś
ziemię poddaną, zanurz się w niej głęboko
nim się obudzisz, będzie ci wybawieniem
w tym wszystkim postaraj się zachować twarz
masz ich wiele, lecz tutaj tylko jedną.

Pauza

Zojce

Na chwilę byłem superbohaterem
nie wiem jakim, wszystko jedno
z bajek, których nie rozumiem
potem już tylko sobą.

Gdzieś koło Jacobsdorf, w ciasnym
zakręcie tuż za znakiem ostrzegawczym
powiedziałaś, że masz atak serca
nie, to nie serce

raczej niecierpliwe nawoływania
wszystkich łopoczących chorągiewek
przed nadciągającą burzą,
musimy to przeczekać.

Nie, nie zadzwonię po karetkę
nie umiem na migi wytłumaczyć
całej tej historii, dlaczego tu stoimy
oparci o rozgrzane barierki

pod nami ciężarówki wiozą szajs
nie mamy lekarstw w zasięgu ręki
tym bardziej pomysłu, czy jechać dalej
pamiętam tylko twój równy oddech.

Przeczekaliśmy, okazałem odwagę
której nie miałem, ale ty tak
superbohaterko, córko
istoto tego świata.

crash test

niedziela, przed obiadem
zszywam sznurkiem sądowe akta
za karę, na kuchennym stole
kilka ran, nożem w afekcie
robię małe, ciasne pętelki

kilka fotografii z miejsca
centymetr po centymetrze
jak na crash testach aut
w szóstej minucie krzyk
bo wtedy grała polska

zbiera się piana z rosołu
trwają poszukiwania
słoika twardych ogórków
te miękkie są przesuwane
w głąb szafy, do katakumb

część z nas jeszcze żyje
choć niektórzy są już poza skalą
lecz dalej niedziele są modne
życie rodzinne toczy się po równi.