WITOLD WIRPSZA
Podwórko
Skrofuliczne kwiaty, którymi dni tak się dłużą
Chylą się ciężko nad słońcem, odbitym w brudnej kałuży
W szczypcie nawozu się grzebią wróble, żebraki wrzaskliwe
Szare jak garście śmiecia kłócą się
Stara służąca z czwartego kłóci się o coś ze stróżem
Patrzy się na to bezmyślnie przeżarte gruźlicą podwórze
Preludia
1.
Na ostry rysunek bólu, o który ranić się chciałem,
Kładzie się falą łagodną mgła twojego ciała.
I na grobie kontrastów, które wzajem się zniosły,
Jak w piosence żołnierskiej białe róże wyrosły.
Gdy rany się zabliźnią i miną koła przesileń,
Głowę mą przyjdę oprzeć przy różach na tej mogile.
2.
Kto żagle ponapinał na cichych łodziach smutku?
Kto ogień włożył w dłonie małym lampionom i łódkom?
Kto żaglom i lampionom kazał płynąć w dół rzeką?
Kto wody powykręcał, by mogły sprzed wzroku uciekać?
Krzak gorejący
Krzak stoi u stóp Hellady, pod stromą ścianą Judei,
Wyrasta u źródeł Nilu, spływa w dół do Egiptu;
Szumi soczystym listowiem w przylądkach Dobrej Nadziei,
Rozrywa ścieśniony Gibraltar i gwałci wody Styksu.
Nie może znaleźć spokoju. Jasne są jego liście,
Gwałtowną zielenią urąga siłom potężnych dębów.
Cierpliwością kobiety czeka na moje przyjaźnie,
Jak na życie wydarte z morza wieczystej głębi.
I spadnę jak piorun drapieżny w sieć dramatycznych korzeni,
Podpalę krzak jak widnokrąg, świątynie, jaspisy, kolumny,
Aż wpadnę w ludzkie miasta mieczem bolesnych płomieni
I rzucę miastem o niebo, jak wiekiem ogromnej trumny.
O, patrzcie, jak miasta goreją! Jakąż widzicie różnicę
Między niebem i piekłem? Gdzież są światła i cienie?
Trzeba wam w blaskach gromu rozbić ceglane granice,
Byście spłonęli jak w krzaku.
A krzak się pali zbawieniem.
prezentowane wiersze pochodzą z tomu: Witold Wirpsza Wiersze odnalezione, który ukaże się jesienią 2023 roku nakładem Instytutu Mikołowskiego, pod redakcją i w opracowaniu Dariusza Pawelca; pierwszy z publikowanych wierszy pochodzi z końca lat 30. XX wieku, pozostałe dwa pochodzą z lat 40.; tom będzie zawierał wiersze dotychczas nieznane, powstające od lat 30. aż do połowy lat 80. XX wieku
Witold Wirpsza (1918-1985) – poeta, prozaik, krytyk, tłumacz z języka niemieckiego. Debiutował w „Kuźni Młodych” (1935). Autor wielu zbiorów poezji, książek eseistycznych, dramatów, zbiorów opowiadań i powieści, m.in: Na granicy (1954), Stary tramwaj i inne opowiadania (1955), Morderca (1966), Wagary (1970). Po jego śmierci Instytut Mikołowski wydał wiele jego dzieł, m.in.: Przesądy (2011), Drugi opór (2020), Don Juan (2022).
aktualności o e-eleWatorze aktualny numer archiwum spotkania media autorzy e-eleWatora bibliografia
wydawca kontakt polityka prywatności copyright © 2023 – 2024 e-eleWator . all rights reserved
copyright © 2023 – 2024 e-eleWator
all rights reserved