szorstkie dłonie Stwórcy

szorstką dłoń położył dziś na niesfornej głowie.
poklepał
pogłaskał
i skarcił.
dotyk rozlał się po ciele falą kosmicznej wibracji.
eony rozbrzmiały zapomnianą melodią.

głębokie bruzdy na dłoni i chropowata tekstura
przywodzą na myśl surowe Pustkowia Matki.
Matki
pracującej wytrwale dla swych niepokornych dzieci.

a dzieci lubią psocić.
zepsuć
i zostawić.
Matka
brudne ma paznokcie. jest już zmęczona.
kończą się jej zasoby. o pomoc woła Ojca.

Ojciec znów wyciąga szorstką dłoń
swoją ojcowską szorstką dłoń wyciąga
i delikatnie
otwiera dzieciom oczy.

niechciane dzieci

wysokie barykady druty porosłe skórą
sępie oczy na straży
ostre pazury gotowe by rozszarpać
                    i przerzucić na drugą stronę
nocne podchody by minąć czujne psy gończe
które za zwierzyną dziko lecą

gwizdek!
słychać krzyk ofiary
puszczyk podrywa się do lotu
on może jeszcze uciec

suche trzaski kaleczą leśną ciszę
ziemia nasiąka bólem
jak głęboko sięga strach?
grzybnia przyjmuje i prowadzi dalej
za krwią oblepione zasieki

ciebie tam nie ma
ciebie to nie dotyczy
                    czego oczy nie widzą
ale ona tam jest
dniem i nocą
o życie walka
niechcianych dzieci

melodia synaps

klik klik klik
jedno kliknięcie jedna komórka nerwowa
ile takich kliknięć usłyszał już świat

klik klik klik
na naszych oczach umiera
melodia synaps

wiśnie w syropie

ten sam ciepły pokój
szkarłatne ściany boleśnie napierają
a nasze ciała toną w gęstej pościeli

widzicie nas przez dziurkę od klucza
morderczy spleen
(nie)czysta furia
słodka melancholia

tak sobie myślę
czy wtedy choć raz
zabolało was żebro?

sępom na przeżarcie

w miniony piątek
umarłam
w miniony piątek
narodziłam się

zdrapując resztki śluzu dawnego ja
z krzykiem radości weszłam w siebie
zjadłam pępkową pijawkę
okruchy zostawiając sępom

w ustach wibrował smak przeszły
powietrze pachniało wilgocią
i światem