Karczma na rozstaju

Ja:
Jadę gościńcem, trzęsie powozem,
Wtem studnia, karczma, krzyż na rozstaju,
Gdzieś z tyłu głowy słyszę dwa głosy,
A może tylko tak mi się zdaje?

Diabeł:
Gdy myśli ciężkie i niewesołe,
Gdy niepodobna zaradzić smutkom,
Wstąpże do karczmy, usiądź za stołem,
Wnet Żyd brodaty podbiegnie z wódką!

Anioł:
Zostań w powozie, mój przyjacielu,
A wódki nie pij! Zeszłej niedzieli
Już ją podano — na tym weselu,
Po którym młody młodą zastrzelił!

Diabeł:
A tam, gadanie! Wiatr polem goni,
Deszcz tnie, ostatnie liście ucapił,
Szkoda woźnicy i szkoda koni,
Wstąpże do karczmy, wódki się napij!

Anioł:
Nie pij! Wóz utknie w błocie po osie,
Więc ani nawet się nie zatrzymuj!

Ja:
Dobra, nie staję, wódkę mam w nosie
(Mam czy też nie mam — dałem dla rymu).

Katowice, 30 marca 2012 roku — Mikołów, 9 listopada 2012 roku

* * *

Zamknąłbym powieki, żeby jeszcze złapać trochę snu przed pracą, ale czekam, aż odwróci się dziewczyna kupująca bilet u konduktora.

O, teraz się odwraca i już zamykam.

Ładna.

W pociągu relacji Bielsko-Biała Lipnik — Tychy, 9 kwietnia 2024 roku

Stanisław

Taki Stanisław ma problem duży,
Bo wszyscy o nim mówią, że Murzyn.
— A to dlaczego? — pewnie spytacie.
Pół-Zambijczykiem jest, po swym tacie.

Mówiono kiedyś „z Trzeciego Świata”
Przybył do Polski studiować tata,
Miał pannę, która powiła dziecię,
Tak się Stanisław znalazł na świecie

I od dzieciństwa ma problem duży,
Bo wszyscy o nim mówią, że Murzyn.
— Nie chcę tak! — krzyczy, lecz żal daremny,
Kiedy nad Wisłą osiadł lud ciemny.

Podnosi biedak, że nie wypada,
Nawet go wsparła wiadoma Rada.
— Przestańcie! — prosi. Rzecz oczywista?
Cóż, i nad Odrą każdy rasista.

Cierpi Stanisław, marzy o cudzie,
Lecz wciąż się gapią na niego ludzie,
Ktoś suszy zęby w uśmiechu końskim,
Same tu świnie, a pierwsza — Froński.

Bielsko-Biała, 21 kwietnia 2024 roku