Wrogie przejęcie [fragment]

W wyniku podziemnego wstrząsu strop krypty zawalił się, miażdżąc swym ciężarem sarkofag. Pamiętająca czasy Atlantydy kamienna trumna rozpadła się na kilka części. Ciągi wyrytych na jej powierzchni symboli zostały przerwane, zaklęcia straciły moc. Mury niewidzialnego więzienia runęły, uwalniając drapieżnika, z jakim ludzkość nie miała do czynienia od tysiącleci.

W swoim obecnym stanie oswobodzony byt nie posiadał zmysłów, którymi byłby w stanie zaobserwować katastrofę, po prostu nagle poczuł, jakby zdjęto z niego ciężar.

Wreszcie wolny!

Pierwszy raz od czasu, gdy potężni magowie podstępem go uwięzili, krępując cielesną powłokę łańcuchami zaklęć, tworząc zaporę magicznych pieczęci nie do przebycia dla jego ducha.

Teraz, gdy powrócił z niebytu, musiał ponownie zasiedlić żyjące ciało, po to, aby żywić się jego energią i znów doświadczać świata zmysłami. Dopóki nie odzyska dawnej mocy, będzie musiał zadowolić się kimś słabym, łatwym do okiełznania.

Opuścił sarkofag, bez żalu porzucając doczesne szczątki, które służyły mu w zamierzchłej przeszłości. Przeniknął dziesiątki metrów skał i znalazł się na powierzchni. Dopiero tam wysunął niewidzialne macki w poszukiwaniu ofiary…

ww. opowiadanie bierze udział w konkursie czytelników na najlepsze opowiadanie „grozy miejskiej”, które ma zostać opublikowane w książce City 7. Antologia polskich opowiadań grozy (2025)