Życie z lego

Bez instrukcji
wciskam jedne w drugie
wspomnienia z dzieciństwa.
Tworzą mój zamek, skarbiec. I most
zwodzony, nim
zamykam bramę.
Zostałem w tym, co zbudowałem
sam
sobie.

Przebudzenie — 6.01

Metalicznie rytmiczne uderzenia
wybijają
skutecznie sen z głowy.
Jak nieproszony budzik
wdzierają się głośno przez okno
robotnicy z budowy.
Z hałaśliwym młotkiem,
wiertłem, koparką pracują
nad moim regularnym wstawaniem.

Spakowali moje dzieciństwo

Metalowe huśtawki i
zniszczona zjeżdżalnia
leżą pod zielonym płotem

Złożone, nie zajmują tyle miejsca
co w mojej pamięci.

To zdjęcie,

które właśnie zrobiłem
zrobią zaraz inni.
Uchwycą to, co unikatowe.
Podzielą zachwyt nad kadrem.

Przytną,
przefiltrują,
poopisują,
wyzują

ze mnie.

Tamto zdjęcie.

W słoiku

szczelnie zamknięte.
Możesz to odkręcić.
Mile widziana znajomość
przepisów.