Ciało

Odgłosy wykrzywiającego się metalu, skrzypienie, syczenie rozlegają się po całym pociągu, gdy przejeżdżamy po estakadach. Nieprzyjemne piski kolei dochodzą do moich wrażliwych uszu, gdy pociąg próbuje zatrzymać się na kolejnej stacji. Jakby każdy kilometr, każdy postój wycieńczał maszynę i ostatkami sił próbowała sobie poradzić. „Dam radę, jeszcze jeden przystanek, zaraz koniec”, pocieszające słowa machiny, które powtarza w kółko. Lecz finisz nigdy nie nastąpi, ponieważ zbudowano ją do ciągłej pracy. To nie ludzka zmiana od siódmej do piątej, a robota dwadzieścia cztery godziny na dobę. W środku jeszcze harmider. Obcy, nieproszeni ludzie wewnątrz niej. Czysty chaos.

Szatan

Aromat świeżo mielonej kawy. Chciałabym teraz zanurzyć się cała w gorącym napoju. Otulona objęciami szatana. Pływać w parzącej całe moje ciało kawie. Poruszam ramionami, widzę, że moja skóra jest już cała zaczerwieniona. Kawa dostaje się przyjemnie do ust, dalej do organów. Parzy moje wnętrzności. Zanurzam się coraz bardziej. Tonę w moim ulubionym napoju. Chcę spalić się całkowicie w jej objęciach. Poznać jej smak nie tylko przez kubki smakowe, ale również przez mięśnie nóg, nadnercza i paznokcie u stóp. Chcę zostać przez nią doszczętnie pochłonięta. Stać się jednością.

Jesień

Myślę o wszystkich kobietach ogłoszonych przez innych Wiedźmami. Myślę o rzezi w Salem. Chociaż działo to się w marcu. Coś z jesieni otula mnie ciepłem. Przyciąga komfort. Jesień kojarzy mi się z wiedźmami. Kobietami wiedzy.

powyższe teksty powstały podczas warsztatów prozatorskich z małych form narracyjnych, na studiach pisarskich pierwszego roku na Wydziale Humanistycznym US, prowadzonych przez Tomasza Majzela