KENNETH WHITE
Księga godzin
1. Poranek
Prowansalscy trubadurzy
grali na lirze
pieśni alba
o rozstaniu o bladym świcie
w czasach Homera
Hezjod
wieśniak w Beocji
wyśpiewywał prace i dni
w Armoryce
idziemy milcząc wybrzeżem
słuchając muzyki oceanu
która gdzieś daleko się budzi.
2. Oceaniczny wiatr
Któż dzisiaj wie
co to jest natchnienie?
Wielkie natchnienie
któremu potrzeba przestrzeni
i odpowiedniego czasu
które się zaczyna
powolnym i głębokim tchnieniem
oceanicznego wiatru.
3. Mgła na lądzie, mgła na morzu
Miara i myśl razem
dają mierniczego
w Armoryce
mierzymy
zarazem czas i przestrzeń
głęboka kontemplacja
intensywna koncentracja.
4. Praca deszczu
Deszcz robi wszystko
aby oczyścić powietrze
Hokusai
(w furii malarskiej
w pracowni na Północy)
i jego deszcz
który odnawia niebo sztuki
tego jesiennego wieczoru
na deszczowych szybach
domu nad zatoką
medytujące oczy
widzą krople diamentów.
5. Chmury
Z cumulonimbusami i altostratusami
pogoda umysłu jest całkowita
słońce ocean ziemia
stwarzają cykle przemian
pomyślcie o samotnym Owidiuszu
na brzegu Morza Czarnego
potem ujrzycie
jak się tworzą w ciemności
linie gnozo-geografii.
6. Noc
Tutaj i wszędzie
pomiędzy ścianami
przepływają sny o miłości i nienawiści
życiu i śmierci
ale wiatr od morza
przynosi inny wymiar
o smaku soli
kiedy na zewnątrz wędrują
duchy dawnych rybaków
bezsennie.
Kolekcja obrazów bretońskich
1. Wiejska karczma
Kiedy stanął na progu
wyglądał osobliwie
jak statek po sztormie –
Tristan Corbière
po nim wszedł Pierre
Mac Orlan[1]
twarz miał deszczem i wiatrem
pobrużdżoną.
Rozmawialiśmy o zamglonych brzegach
o życiu w nieustannym ruchu
o zimnych światłach
w tunelach rozpaczy.
2. Na targowisku
Sobotni poranek
w porcie Lannion
na straganie wypełnionym lodem
całe masy złowionych ryb
żabnica bonito łosoś
ostrygi płaskie
ostrygi wielkie z Cancale
gładkie i małe małże z Pors-Even.
3. Opuszczone domostwo
Na cyplu
od strony zachodniej i pełnego morza
domek starego latarnika
w środku
popsuty zegar
potłuczony teleskop
porozrywana mapa.
4. Plaża
Tutaj
cały świat pozostawiasz za sobą
miejsce
poza cywilizacją
fale
docierają tu z takiej oddali
że aż stają się obce.
5. Port-Blanc
Różne walory bieli
nakładają się tutaj
biel murów
biel ptaków morskich
biel szturmujących fal
biel burzowego gradu
i ta inna biel
która jest zagadką
oto składniki
pięciu bieli
które malarz oddał
w „Dniu zimowym w Port-Blanc”.
wiersze pochodzą z wydanego przez Fundację Literatury imienia Henryka Berezy tomu poetyckiego Kennetha White’a Przymierze z Ziemią (2023) w przekładzie Kazimierza Brakonieckiego
[1] Tristan Corbière (1845-1875) – poeta francuski pochodzenia bretońskiego zaliczany do „poetów wyklętych”. Pierre Mac Orlan (1882-1970) – popularny francuski pisarz, poeta, eseista, autor piosenek, jeden z możliwych prekursorów „geopoetyki” K. White’a – przypis K.B.
Kenneth White (ur. 28.04.1936 r. w Glasgow, zm. 11.08.2023 r. w Trébeurden) – szkocki poeta, tłumacz, eseista, wykładowca piszący po angielsku i francusku. Studiował w Glasgow i w Paryżu. Wykładał m.in. literaturę francuską na uniwersytecie w Glasgow, język angielski w filii uniwersytetu Bordeaux w Pau oraz poetykę XX wieku na paryskiej Sorbonie. Doktor honoris causa Uniwersytetu w Glasgow, Uniwersytetu w Edynburgu i Open University, honorowy członek Królewskiej Akademii Szkockiej, profesor wizytujący w Szkockim Instytucie Milenijnym. Założyciel Międzynarodowego Instytutu Geopoetyki. Twórca pojęcia geopoetyki, nomadyzmu intelektualnego i chaotycyzmu. Za całokształt twórczości otrzymał nagrody: Prix du rayonnement de l’Académie Française (1985) i Prix Caillois (1988). Mieszka na północnym wybrzeżu Bretanii. Autor kilkudziesięciu książek, m.in. poetyckich: Wild Coal (1963), En toute candeur (1964), Terre de diamant (1977), Atlantica (1986), Les Rives du Silence (1989), Open World: Collected Poemes 1960-2000 (2002); prozy autobiograficzno-eseistycznej: Letters from Gourgounel (1966), La Route bleue (1983), House of Tides: Letters from Brittany and other Lands of the West (2000), La Carte de Guido (2011); esejów: L’Esprit nomade (1987), Le Poète cosmographe (1987), Le Plateau de l’albatros: Introduction à la géopoétique (1994), The Wanderer and his Charts (2004), Les Affinités Extremes (2009) oraz autobiografii Entre deux mondes (2021). W Polsce ukazały się: Niebieska droga (1992), Atlantica. Wiersze i rozmowy (1998), Poeta kosmograf (2010), Geopoetyki (2014), Otwarty świat (2017), Ciało absolutu (2022) i Przymierze z Ziemią (2023).
Kazimierz Brakoniecki (ur. w 1952 r.) – olsztyński poeta, pisarz, tłumacz poezji francuskojęzycznej, animator kultury, kurator wystaw sztuki polskiej XX wieku, współzałożyciel i jeden z liderów pisma, stowarzyszenia oraz fundacji Wspólnota Kulturowa „Borussia”. W latach 1995-2018 dyrektor samorządowego Centrum Polsko-Francuskiego Côtes d’Armor Warmia i Mazury w Olsztynie. Otrzymał m.in. nagrodę im. Stanisława Piętaka (1991), paryskiej „Kultury” (1996), Ministra Kultury (2002), Laur UNESCO (2007), Literacki Wawrzyn Warmii i Mazur (2008). Ostatnio opublikował: tom prozy Historie bliskoznaczne (2008); książki eseistyczno-podróżnicze: W Bretanii (2009), Dziennik berliński (2011), Notes kurlandzki (2017), Dziennik olsztyński (2022); dziennik literacki Cudoziemiec (2018) oraz tomy wierszy: Ciałość (2004), Europa minor (2007), Glosolalie (2008), Obroty nieba (2010), Chiazma (2012), Terra nullius (2014), Amor fati (2014), Obrazy polskie (2017), Erodotyki (2018), Twarze świata (2019), Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych (2022), Lekcja poezji dla zaawansowanych (2023).
aktualności o e-eleWatorze aktualny numer archiwum spotkania media autorzy e-eleWatora bibliografia
wydawca kontakt polityka prywatności copyright © 2023 – 2025 e-eleWator . all rights reserved

copyright © 2023 – 2025 e-eleWator
all rights reserved