z których wyparowały pary, zanim w nich zamieszkały.
tej nocy zatrzęsła się ziemia pod pustką nie do
wypełnienia.
pod domem, o którym marzycie, taj nocy zatrzęsło się
życie.
menedżerowie nostalgii
przez cały tydzień: żydowskie cmentarze, puste pola, kamienice.
szlakiem ich rodzin, jak na bergmanowskiej szachownicy.
w nocy jeden sen: zgubione wszystkie zegarki, pustka na nadgarstku.
milcząc, wierzę wiarą kwakrów. trzymam się z nimi
czasem.
Wojciech Brzoska (ur. w 1978 r.) — poeta, absolwent kulturoznawstwa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (2002). Mieszka w Katowicach. Tłumaczony na angielski, czeski, hiszpański, niemiecki, serbski, słowacki, słoweński i ukraiński. Wydał książki poetyckie: Blisko coraz dalej (2000), Niebo nad Sosnowcem (2001), Wiersze podejrzane (2003), Sacro casco (2006), Przez judasza (2008), Drugi koniec wszystkiego (2010), W każdym momencie, na przyjście i odejście (2015), Jutro nic dla nas nie ma (2017), Ucho środkowe (2020), Plejady (2021) oraz Senny ofsajd (2022).
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.ZgodaPolityka prywatności