Skip to content

WOJCIECH BRZOSKA

ziemia i ludzie

być winnym za innych.
wobec tego, co inne.

mieć za mało łez,
żeby napoić

matkę zet.

za dużo zużytych słów,
żeby nazwać

ten ból.

ranę po bobrze,
nabitym na ostry

pień.

przez gatunek
na literę

el.

najmądrzejszy
i zdolny

do wszystkiego.

 

ziemia drży

tej nocy zatrzęsła się ziemia.

trzy stopnie w skali richtera
pod domami, których

nie ma.

z których wyparowały pary,
zanim w nich zamieszkały.

tej nocy zatrzęsła się ziemia
pod pustką nie do

wypełnienia.

pod domem, o którym marzycie,
taj nocy zatrzęsło się

życie.

 

menedżerowie nostalgii

przez cały tydzień: żydowskie cmentarze,
puste pola, kamienice.

szlakiem ich rodzin, jak na bergmanowskiej
szachownicy.

w nocy jeden sen: zgubione wszystkie zegarki,
pustka na nadgarstku.

milcząc, wierzę wiarą kwakrów.
trzymam się z nimi

czasem.

Wojciech Brzoska (ur. w 1978 r.) — poeta, absolwent kulturoznawstwa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (2002). Mieszka w Katowicach. Tłumaczony na angielski, czeski, hiszpański, niemiecki, serbski, słowacki, słoweński i ukraiński. Wydał książki poetyckie: Blisko coraz dalej (2000), Niebo nad Sosnowcem (2001), Wiersze podejrzane (2003), Sacro casco (2006), Przez judasza (2008), Drugi koniec wszystkiego (2010), W każdym momencie, na przyjście i odejście (2015), Jutro nic dla nas nie ma (2017), Ucho środkowe (2020), Plejady (2021) oraz Senny ofsajd (2022).

aktualności     o e-eleWatorze     aktualny numer     archiwum     spotkania     media     autorzy e-eleWatora     bibliografia     

wydawca     kontakt     polityka prywatności     copyright © 2023 – 2024 e-eleWator . all rights reserved

zachodniopomorski miesięcznik literacki e-eleWator

copyright © 2023 – 2024 e-eleWator
all rights reserved

Skip to content