Sierpień

Sierpień, na deptaku jednego z kurortów szeregowy ksiądz
brawurowo odprawia mszę pod spłowiałym parasolem
z logotypem niemieckiego producenta lodów, żywiąc się
jedynie mrzonką i mżawką. Cóż, gdybyśmy naprawdę
zapamiętywali wszystko wokół, wszystkiego
mogłoby być znacznie mniej: ocet, musztarda,
jeden zachód słońca nad jednym morzem na jedno życie,
a potem niech sobie opatentują te kolory w cholerę,
ale nie, jest jeszcze trochę benzyny do przepalenia,
para dinozaurów w kolejce do selfie z asteroidą,
i myślę, że właśnie dlatego istnieje raczej coś, niż nic.

Dom nad wyrobiskiem

Te wszystkie biedne Tomki, którym ciągle zimno,
to arcyobywatelska postawa!: w środku dwutygodniowej
fali upałów, między ostrzeżeniem przed podtopieniami
a alertem przed burzami z gradem, przeczesują źródła
w poszukiwaniu śladów pradawnych nawałnic
i przedwiecznego skwaru. Pewnie, możemy się nie zgadzać,
możemy się roztapiać, ale koca bliźniemu nie pożałujemy,
nawet jeśli nie wchodzimy w polemikę nie dlatego,
że nie mamy zdania, ale właśnie dlatego, że mamy!
Zresztą, toczymy inby o podręcznikowe NIMBY:
składowisko odpadów radioaktywnych, skatepark
i ławkę, są z nami rzecznicy sił pozaziemskich dysponujący
kapitałem kulturowym mieszczącym się w jednej książce,
mamy stare przypowieści i nawet starsze piosenki,
czas nas uczy pogody, pogoda pozwala nam spać
bez górnej garderoby.

Everest już nie wystarcza

Everest już nie wystarcza. Ziemia widziana
z najwyższego dostępnego punktu pozostaje płaska.
Czegoś brakuje. Dlatego schodzą niżej,
by wejść fikuśniej: bez tlenu, żywiąc się bezglutenowym pieczywem;
odganiając słabszą ręką podniebne gady i pajęczaki,
mocniejszą żonglują shakerami, zaliczają kolejne lekcje Duolingo,
łapią balans na nartach lub hulajnodze.
Ale to, co nie dawało im spokoju, gdy pakowali plecak,
pozostaje do końca ekspedycji na jego dnie,
a ciężar bagażu wzrasta z każdym kilometrem.