Pobudka felietonowa

Obserwuję siebie zaraz po przebudzeniu. To dla mnie najważniejsza część dnia. Nie wiadomo dlaczego, budzę się z określonym samopoczuciem, niezależnym od wydarzeń poprzedniego dnia lub nocy. Kolejne doświadczenia przeciętnego człowieka pokazują, iż na samopoczucie poranne mogą wpływać sny. Budzimy się często z jakimś przeświadczeniem, że dziś na mocy takiej lub innej interpretacji snu coś złego się nam przydarzy. Sen, niby profetyczny, jest przykładem na to, że skutek może być przed przyczyną. Przydarza nam się to, o czym śnimy. Niewykluczone, że tak jest i w życiu, niekoniecznie we śnie, ale na jawie. Przydarzają nam się rzeczy, o których, nie wiadomo czemu, myślimy. Ale czyż nie powinniśmy myśleć o tym, co nam się najpierw zdarzyło, wszak tak rodzą się doświadczenia, refleksje, obserwacje i doświadczenia. Zatem leżę sobie porannie w łóżku, piję kawę, czekając, aż minie mi poranna erekcja. Erekcję fizjologiczną zastępuję erekcją intelektualną. Jest zdecydowanie trwalsza. Nie robię w swoich obserwacjach i badaniach żadnych trwałych założeń, ciągle je falsyfikuję, zgodnie z Popperowskimi kryteriami nauki. Mało kto z nas stosuje falsyfikacje założeń w życiu codziennym. Najlepszym przykładem są badania i obserwacje dotyczące szkodliwości palenia. Po prostu przyjęto takie założenia. A przecież palenie ma swoje pozytywne strony — odpręża, relaksuje i daje wytchnienie. Więc, kończąc poranną kawę, zaczynam myśleć o paleniu. Kawa-papieros na pozór są związkiem przyczynowo skutkowym, bo w rzeczywistości są zestawem lub rytuałem. Budzę się w złym nastroju, dochodzę do jego przyczyn, przynajmniej próbuję i dociekam. Przecież wczoraj wydarzyły mi się same przyjemne rzeczy, więc powinienem obudzić się w szampańskim nastroju. Niestety, budzę się poirytowany i przemęczony. Pierwsza interpretacja to — mój wiek. „W tym wieku ma prawo mi wszystko dokuczać” — takie myśli zazwyczaj chodzą ludziom po głowie. Lubimy takie interpretacje. Nic nie może pozostać bez wyjaśnienia. Wszystko musi być po coś. Próbujemy nazywać zjawiska przy pomocy dostępnych i najbliższych nam pojęć — nie zdając sobie sprawy, że może to być wynikiem automatyzmu, aproksymacji lub kazuistyki (celowo także użyłem pojęć). Leżę więc dalej, co jest dość trudne w moim wydaniu z racji reaktywności i nadpobudliwości (celowo użyłem tych pojęć). Myślenie przykuwa mnie do łóżka bardziej niż choroba. Dlaczego więc mam dziś rano zły nastrój? Może po prostu go mam, albo wydaje mi się, że go mam, albo wcale nie jest taki zły — jest może tylko gorszy od przedwczorajszego. Nagle dociera do mnie genialna myśl. Seks byłby lepszym początkiem dnia niż kawa i filozoficzne rozważania. Seksu nigdy nie należy falsyfikować. A więc wracam do erekcji fizjologicznej… I dzwonię do dziewczyny. To są jedyne przejawy związków przyczynowo skutkowych, a raczej sutkowych.