1.

Drzewa trzęsą głową
w szalonych dłoniach wiatru
w dali pod krzakami
słychać tętno ziemi

             trzeć zapałkę mego głosu
bez lęku
w tę noc bez punktów orientacyjnych

aby zamajaczył
choć na chwilę
zarys cienia

2.

Krzyk przemocy
wszędzie
odkrywa nas z żywymi
burzy nasze schronienia
bezlitośnie wyrywa to co w wiernych dłoniach
nieśliśmy tak długo

podobnie po drugiej stronie mórz
giną różowe wawrzyny
których życiodajny sok rozkoszował się światłem
a myśl w nas
tężeje
spętana w ciemnościach

jak tu mówić w rozdartym świecie?
wiatr knebluje równinę
wobec takiej zgrozy

3.

Jak można iść dzisiaj
bez strachu
drogą w kolorze cebuli

Wszędzie indziej
kamienie rzucone
jak bezużyteczne łupiny
osty wygrzebane
a ich miód
skropiony krwią
gdy na śmierć katowano
purpurowy policzek ziemi

4.

Między wczoraj a jutrem
idę
po chwiejnej desce
rzuconej przez słońce

Poniżej
pustka przerażenie
głębiny
połamany świat
gdzie migocze pamięć

lukarna
w mroku dnia dzisiejszego

5.

             Siedząc w kucki
             także dzieci
             grzebią w ziemi

Między kołami i bidonami
wymieniają się tym co mają
odłamkami szkła pokrywkami
pieniążkami
czasem na wysypisku
trafią rączką
na żmiję

to ich ciepłej skóry
skóry zbyt ciemnej
wąż pożąda

przełożyła Anna Dutka-Mańkowska

przedstawione wiersze pochodzą ze zbiorów poetyckich:
Errer mortelle suivi de Pierre à feu, Préface de Daniel Maggetti, Ed. Empreintes, 1995,
Terre battue suivi de Lunaires, Préface de Claire Jaquier, Ed. Empreintes, 2005,
Trás-os-Montes (poèmes), La Dogana, 2018