Serce — torbą lęgową, będziesz całe życie
dzieckiem w mięśniu sercowym, ale mocno kopie

Wychodzimy naprzeciw pragnieniom pod kluczem
i traktujemy serca jako drzwi, coś wali
w nie całe dnie i noce przez zamknięte lata,
dobija się, czujemy bicie jak pięściami;
gdzie w mroku niestrudzone serce zawsze bije
się ze sobą, korzystam na tym, czy też tracę?
Wiatr pociąga za trawę — za zielone klamki,
nie otwiera się jednak skromnie urządzony
pokój na świecie, który od lat stoi pusty.

Tekstualizm

1.
Ten rechot żab jest całkiem przyjemny dla ucha,
gdy pojmiesz, że mokradło jest tekstem kultury.

Język jest z tego świata, będąc poza światem
milczących skał, wykuto im usta z inskrypcji.

2.
Oddany głos nie będzie nigdy tobie wierny,
a przecież jest oddany, ale nigdy tobie.

Ujście uwagi, sprzeczność wpływu wód na źródło
cierpienia. Ile mostów podpalimy w snach?

Wystawiam język, by powiedział: kocham

Z miłością nie ma żartów, jeśli cię dopadnie
w ślepej uliczce serca, musisz oddać wszystko,
nawet oddech w dziurawej kieszeni płuc, każdą
komórkę z mitochondrium. Miłość jest przedziwna,
po roku powie pierwsze słowo jak niemowlę,
ale więcej słów w życiu już się nie nauczy.

Bogactwo

Opływałem w luksusy,
gdy byłem na rzeką.
Tak wpatrywać się w wodę
jakby czegoś szukać.