Z sieci w sieci. 13

„Spełnia się czarny scenariusz dla Szczęsnego. To brzmi jak wyrok”.

Czarny scenariusz?!

Rak jąder? Gangrena po amputacji nogi? Konfiskata majątku?

Oj, nie. Gorzej. Nie zagra w następnym meczu Barcelony.

*

„Ania odmłodziła pochwę. Koleżanki też to zrobiły i są zachwycone”.

Nie dziwię się. Przecież teraz Ania i jej wiecznie młode koleżanki znajdą ze swoimi odmłodzonymi pochwami wspólny język.

*

„Żona kazała mu zwrócić sok pomarańczowy. Ich związek się zmienił”.

Gdyby ktoś sądził, że mąż zwrócił ten sok na obrus albo na pościel, uspokajam. Zwrócił go w sklepie. Czy na kasę, nie wiem. Grunt, że w domu się poprawiło. Chyba.

*

„Śląsk rozbity w derbach. Trener wypalił po meczu”.

Na pewno całą paczkę. Kiedyś bym dopisał: „Sportów”.

*

„W sieci krąży wyciek ze Złotej Piłki”.

Szybko zatamować. Najlepiej złotówką. A potem zakleić gumą do żucia.

*

„Są pierwsze recenzje po Gladiatorze 2. Osłupiają”.

Najbardziej „osłupiają” dowody na to, że pracę w sieci znaleźć może byle osłupek. Przepraszam: głupek.

*

Przykład mistrzowskiej narracji jednego z nich.

„Mordowali w karetce pogotowia. Dusili się i słyszeli, jak dzwonią do zakładu pogrzebowego”.

Mordowali, a potem się dusili? To dopiero musieli być zdumieni, słysząc, że równocześnie dzwonią do zakładu pogrzebowego.

To dopiero samoobsługa!

*

„Wybór najlepszych serów do twarzy”.

Czyżby chodziło o któryś z serów pleśniowych, na przykład roquefort, a może gorgonzolę? Czy o bryndzę albo twarożek po prostu?

Ach, taka kobieta z serem na twarzy, to dopiero pożądanie budzi!

No dobrze, powiedzmy, że chodzi o serum, czyli kosmetyk. A tu mamy wybór, więc chyba serum w liczbie mnogiej. Tyle że w liczbie mnogiej — języka polskiego — serum się nie odmienia. Bo kiedy się odmienia, to w dopełniaczu — patrz cytat — zmienia się w kilka „serów”. Fakt, że serum — tak słowo, jak i kosmetyk — pochodzi od serwatki, nie zmienia za to faktu, że ta internetowa reklama raczej cuchnie, niż skłania do konsumpcji.

Sera, oczywiście, bo przecież nie kobiety ukrytej pod nim jak kanapka.

*

„Tomasz Wygoda potwierdza romans Macieja Zakościelnego. Widzi to każdy”.

Nie wiem, kim jest Wygoda Tomasz, ale przyjmę dla wygody, że kimś znanym. Podobnie jak Maciej, który przy okazji jest Zakościelnym.

Ale problem zostaje. Bo jeśli widzi to (co?) każdy, wygodniej by chyba było, gdyby Tomasz (niewierny?) nie potwierdzał. Bo jeśli potwierdza, znaczy to raczej, że nie każdy widzi. Może dlatego, że Maciej jest Za, a nie Przedkościelny.

*

„Monika mieszka w piwnicy. Winni są najemnicy”.

No to rym w rym!

Najemnicy są dzicy.
Bo przyjechali zza granicy.
Wschodniej.
Bo tak im wygodniej.

*

„Auto do jazdy w mieście nie musi być małe!”.

Jasne, nie musi być też tanie.

*

„Dokarmiać ptaki czy nie dokarmiać? Leśniczy raz na zawsze wyjaśnia, jak to robić”.

Ale co wyjaśnia? Jak dokarmiać, czy jak nie dokarmiać? A może, jak dokarmiać, żeby już potem „raz na zawsze” nie dokarmiać? W tym ostatnim przypadku wystarczy dokarmiać trutką na szczury.

*

„Prostytutka: Jestem informatykiem z wykształcenia. Zdradziła, ile zarabia. Szokujące!”.

Że niby co? Że się pomyliła w obliczeniach?

*

„Sława stała przed nią otworem. Zginęła w katastrofie samolotu”.

Szkoda. Sławy.

Może niepotrzebnie stała otworem. Bo to pewnie w ten otwór wpadł samolot.