W 10 [reset bezpieczników nawigacji w dowolnym punkcie wszechświata]

Ten się śmieje, kto płacze pierwszy
Do rozpuchu
Marnego
Tak jak Dżon Łiliam Emmanuel Muranow
Co krzywo nawijał
Trójteowniki na szpulę
Filmową
A taśma, jak to taśma
Celafonem się toczy
Troszczy się o Sanktuarium pod klepsydrą
I o Kamienną pepinierę
Skorumpowaną do szpiku gnatowości
Jak wszyscy
Oprócz Dżona Łiliama Emmanuela Muranowa
Co skośnie zawijał
Omlety w papier pakowy
W czasach, gdy Pepier [Wenancjusz] wymyślinił „Przełącznik”
Paczki były paczkami
A kaczki wszem mordy darły
Na kawałki
Jak sokoły
Akompaniujące na stepowych ligawkach
Hołubczącym szpinakom i homo habilis
Tyle że w mono
Jak na ostatnim zajeździe filatelistów
Zmarłych po gali Litfulo
Przed parapetówką z liftingiem turmalinowego parkietu
Którego Dżon Łiliam Emmanuel Muranow
Nie omieszkał zrolować
W gumowe zwoje z Gumran
Jako świadectwo receptualizacji srebra i rtęci
Opisywalności zgubnej dychotomii monet pięcioskarabeuszowych
Zawziętości gości z Wa
Wagi słów wypowiadanych na podstawie danych inwigilatorskich
Czy czegoś tam, o czym nie wie nikt
Poza Dżonem Łiliamem Emmanuelem Muranowem
Co oszkapia typowych allemandów
Pląsających niczym oka w szynku
Gdzieś na przedmieściach Bonn
Gdzie królowa Parte wymienia bony na talony
Kwiaty na kwestie
Czipy na czipsy
I spodnie do chodzenia po schodach
Na rajtuzy z wypalonych prętów paliwowych
Emitujących ogromniaste ilościowo sposoby rachunkowości
Kreatywnej i wsobnej
Opracowanej systemowo i systematycznościowo
Przez Dżona Łiliama Emmanuela Muranowa
Podczas czteronocnej laby w ośrodku w Wa
Bo nudził się okropnie
Nie mając co obtulać
Dlatego śmiał się po katalońsku
Wymachiwał garum
I płakał do sera