Elektryczne owce

Trawa była soczysta jak nigdy dotąd.

Stado owiec wcinało ją ze smakiem.

Tylko jedna stała, wyglądając, jakby zbaraniała.

— Co jest? Co tak dumasz? — druga zaniepokoiła się stanem koleżanki.

— A nic, tak sobie myślałam, że mogłybyśmy kupić sobie gitary elektryczne.

— Ale po co?

— No jak to, po co? Zostałybyśmy metal-owcami.

Druga postanowiła tego nie komentować i tylko przewróciła teatralnie oczyma, wracając do skubania przysmaku.

Ale jej koleżanka nadal się intensywnie nad czymś zastanawiała.

— Coś cię jeszcze trapi? — druga w końcu nie wytrzymała.

— A takie tam…

— No mów.

— A, bo w jakiejś mądrej księdze jest napisane: „po owcach ich poznacie”…

— Serio? Bez sensu…