wszystkie moje śmierci

„Gdy Słońce wybuchnie, zostanie nam 8 minut”.
TVN Meteo

wyglądacie jak rząd petów w codziennym słoiku na pety
widać dokładnie markę i logo, dopalone do trzech czwartych

bo już się nie pali do końca
bo koniec się zbliżył, wpadł, pogadał, posiedział

koniec jak Kukuczka zleciał

efekt obserwatora

podobno wszechświat istnieje tylko wtedy, gdy patrzymy
podobno bóg widzi, co robimy przed lustrem w łazience

podobno przed śmiercią widzimy światełko, a
po śmierci mózg żyje nawet osiem minut swoim życiem

podobno pierwsze spojrzenie niesie błędną ocenę
a pan bóg stworzył świat i rzekł „oto jestem”

podobno z góry widać więcej, w ostatnim momencie
udaję że nie patrzę, zabijam się wzrokiem

to niebywałe, jak wiele może wydarzyć się w osiem minut

na przykład piece krematoryjne zajaśniały znanym blaskiem

bogaci mnożyli majątek do ostatniej sekundy
ci od wojen spuszczali bomby, ci od gwałtów gwałtem

zapewniali śmiertelność. Jackowie Dehnelowie napisali/wydali
smaczne pamiętniki z ostatnich ośmiu minut

biskupi tak jak ci wyżej, ale z niepokojem, że pogłos
z głośnika na plecach ministranta nie wybrzmi w kosmosie

słowem to, co zawsze: kochałem się dwa razy
paliłem dwa papierosy. Kochałem i byłem kochany

w melodii twojego głosu i pogłosu świtu (pojawia się świat)

czy świat się kończy bardziej w tobie
czy ty jesteś końcem świata?

(pojawia się świat)
wali się świt na nasze głowy

jak ci się głos łamie
(zapytać jak to się nazywa)

Jestem Słońcem

tyle myślałem o sobie
teraz mam osiem minut dwadzieścia sekund i myślę o tobie

patrzącym na mnie, jak przepoczwarzam się w pewność
tak nagą, że głowę zamyka powieka

a mówiąc wprost: nawet korpus odleciał
już jestem w siódmej minucie, nagle mam bergen-belsen

tym razem w formie metafory: brzezinka istnienia
wspomnienie wspomnienia. myślałem o sobie

od zawsze, wpadłem tylko na chwilę
żałuję, że się pojawiłem