Skalny mężczyzna

Chodzą po głowie skalnego mężczyzny
ulotne jak myśli safanduły
nikną za białym zakrętem
gdzie czekają dekadencje
drzewa w kryształy zimowe przybrane
domy pajęcze srebrną nitką mrozu pokryte
ślady dzikich domowników na białej kołdrze pośpiechem zostawione
serca ostygłe czekają na ogrzanie
a więzione w ich duszach skowronki odleciały półkolem.

Memento mori

Memento mori co dzień myślę
czas ucieka jak wypalający się papieros
a wraz z białym dymem wspomnienia
zamieniają się w toksyczne
i niewidzialne opadają jedno po drugim
bezpowrotnieniepotrzebne nikomu
życie w popiół się przemieni a memento mori na post mortem zamieni

Malczewski

Podziwiam horyzonty przyszłości i przeszłości
zależnie od miejsca spoglądam na to co kołem dotknięte
słupy trakcyjne jak przecinki w tekście rozmieszczone
patrzę w bramę dymną nieba górników
Malczewski śladami maluje
a śląskie trójmiasto ginie w smogu szarości

Z niemocy ciała i wrażliwości duszy
szczęśliwcy słońcem skąpani siedzą w parku
w cieniu promyki talentu łapię
czarne ptaki wiszą stadem nade mną
a ślady słów płynące z mych dłoni
kaleczą czarne skrzydła
powolnym ruchem pociągają nici emocji
maskę uśmiechu smutkiem zakryją
na nos włożą szarości okulary
porwą me ciało gdzie anioły łzami mój obraz namalują

Zapach martwych cieni

Czas ma trzy córki
nieznaną Przyszłość
mroczną Przeszłość
i nieistniejącą Teraźniejszość
duchy przeszłości
snują się w pustym lesie niewidoczne
zapach martwych cieni kruszeje z tynkiem ścian
odpada po kawałku rozdeptywany
przez następne pokolenia bezpowrotnie
umarłe gwiazdy wypełniają sny
a wraz z każdą nocą ich ukryte głosy milkną
kruche napady entuzjazmu odebrało zniechęcenie
zwiędłe wybuchy radości odebrał smutek
a więzione w kroplach deszczu duchy czasu biegną bezgłośnie po mieście