Kawa H. Poniżalskiego

dostałem leki i czarną lurę zza lady recepcji
kontynuuję terapię wrzątek na ustach
wyciska limeryki zalet
język gną fusy pochwał
jestem ambitny opiekuńczy kochany

podpisałem kontrakt naprawczy
od teraz co tydzień
jestem uboższy o 300 złotych
bogatszy o plwociny sukcesu
i myśl jestem
ani trochę sobą

Kowadełko H. Poniżalskiego

kowadełko Newtona wychyla
suche gałki oczne
rozdarta skóra skrzeczy dotknij
i rozlej opowieść

historia nie napisze się sama
powstanie z głuchych westchnień
tylko znajdź w ciele jeszcze nieme zgłoski

kowadełko Newtona nie wychyli
warg poczuj słowa słowa
słowa z tej pustki odbudujesz siebie

Trans-Poniżalski

o ludziach mówiliśmy w szkole
z resztką cokołu między zębami

w szkole nie mówiliśmy o ludziach
zatrzymywaliśmy się na płycie
nagrobnej zamazanej ich opus magnum

stworzyliśmy hybrydy
trans-trupy poniżają mnie do dziś
wszystek umrę z symulakrum powinności

wszczep prawdę

H. Poniżalski kocha algorytmy

jeżeli mówi do Ciebie algorytm
zamknij mordę i słuchaj

syn nie jak ojciec
syn to wadliwy układ ocalony
do odrzucenia informacji:
prawda o człowieku nie leży w człowieku