Wiersz o aniołach nie jest zbyt romantyczny

Lodówka koło lodówki
Życie do niebycia
A jak ja lubię czaj
I anielskie chłody białe

Zima zima prześciga dni
Dni są zimne jak anioły
A tobie myśl w głowie stoi

Epicentrum

Wszyscy czytają filozofię. Wzbogacają własne spostrzeżenia.
Ostatnio wypożyczyłam Kierkegaarda, Okruchy filozoficzne, 1844.
Powąchałam wszystkie strony, no i wyjechałam do Kopenhagi.
Pomyślałam, że najlepszą mutacją w zadumanym społeczeństwie
jest przewietrzyć się, nadać przejściowaniu czysty właściwy sens.

grudzień 2001

Ból za ojczyzną

Sprzedali nasz ból za ojczyzną.
Przejedliśmy się migdałami.
Utopiliśmy się w błękicie.
Sprzedali nasz ból
w studni wybudowanej przez ojca.
Na Bałkanach za drogo kosztuje ekshumacja,
czyli przewóz trupów z ziemi niczyjej do ziemi niczyjej.
Zapłaciło się za przekręt losu.
Krzyczą na targach dilerzy — Marke! Marke!
Kupujemo! Prodajemo!*
Jej synowie. Tej z burdelu. Sprzedali nasz ból…

* Marki! Marki! Kupujemy! Sprzedajemy!

A mnie dziś w nocy ból nie obchodzi

Nie obchodzi mnie ból. Palę trzeciego papierosa, kawa wystygła.
Niebo, dziś w nocy jesteś wielkoduszne, jak wiatr, który unosi moje włosy
ku południowi szczęścia i krwi, gdzie śmiech jest tak samo ważny jak i nóż.
Boję się o życie kota, który akurat przyszedł z dworu
ze zdeptaną łapą. Skręca się z bólu na mojej wersalce,
a mnie dziś w nocy ból nie obchodzi.
Mówię i płaczę, że tak spokojny kot widzi żelazne drzwi,
przez które nigdy już nie będzie mógł przejść. Stary i słaby. Miauczy
jego małe kocie serduszko. Niebo, jesteś słabe, a mnie dziś w nocy ból nie obchodzi.
Umieramy, giniemy… Dziewczyna, Kosowianka, plecie warkocze na Kosowym Polu.
Krew, krew…ach, ta czarna krew… Maszerują spalone flagi, bo dziś w nocy Kosowo
odchodzi w dal nieszczęsnych wspomnień, z których już nigdy się nie wydostanie.
Wojno! Śmierci! Kurwo! Zdrajco! My leżymy pod pustą ziemią.
Nasze głowy są oznakowane białym kamieniem. Białym jak prześcieradło,
do którego jesteśmy wrzuceni jak do dziury zła.
Trumny dla nas są za drogie… dla tak zwykłych śmietelników,
dla czyich głów nie ma miejsca na polach przeklętej Jugosławii.
Kocie, duszo ma słodka! Nie martw się! Popiół się sypie po popielniczce,
a nie po tobie. Przeżyjesz, tak samo jak my. Amen!

2006

Nie dzieliliśmy Boga

Pies szczekał w obrazie wojny i przeżyć
Wierzyliśmy w Boga
Był ten sam wspólny
Jeden chrześcijański
Nie dzieliliśmy go
Pies szczekał, szczekając umarł
Jego łańcuch to droga do nieba
Kurz w misce, kość nie w zasięgu
Pies szczekał, a my nie dzieliliśmy Boga

Mama wierzyła w ogród, Tato też
Mama i Tato wierzyli, że nas ogród zbawi
Ogród był tak samo jak raj
Który zostaje za bramą nietknięty
Chciał nas nakarmić
Tak jak karmi dusze
Nie, nie dzieliliśmy Boga

Ogród został w zmierzchu
Przecież w raju ciemności nie ma
Nie było już dnia, tylko dno
W raju powstał podział
A my nie dzieliliśmy Boga ani człowieka
Ogród został z dziurą pośrodku
Przecież w raju nie wybuchają granaty

Pośrodku mego serca
Stoi nadal wypalony granat
Słyszę szczekanie psa
Szlochanie Mamy i Taty
Piękno wieczności spalone
W naszym rodzinnym ogrodzie
A my nie dzieliliśmy Boga

Pies nadal szczeka…