Złoty Mitra

I

***

Mitra stoi przed tobą,
Złote włosy wychodzą z jego głowy,
Nie widzisz jego twarzy,
Nie wiesz kim on jest,
To ja.

***

Wilgoć to życie,
Woda skapuje po kamiennej ścianie
Wieży stojącej pod czarno-złotym niebem,
Siedzę na krześle i czekam, aż popłynę z wodą w boskość.
Za martwym ptakiem, którego poniosła czarno-złota woda,
W mieście, w którym moc przewaliła się na drugą stronę
Plenię się ja w wilgotnym drewnianym pokoju,
Moje złote włosy falują.

***

To ja jestem Mitrą,
Decyduję, czy love story zakończy się happy endem,
Czy złoto-czarne fale cyberpunkowego morza pochłoną zakochanych.

***

Woda opływa całą kulę ziemską,
Pozwala mi przepływać z boskości w człowieczeństwo,
Przeistacza się ze złoto-czarnej z powrotem w przezroczystą.

***

„Możesz pójść za klimatem”,
Mówi mi woda,
Zmieniam się z człowieka w rybę,
A z ryby w boga.

***

Mam ocean w ustach
I morze nad głową,
Wszystkim rządzi woda,
Taki jest już świat.

***

Siedzę w czarno-złotej elektrycznej piramidzie,
Ci wszyscy ludzie są ze mną połączeni nitkami,
Jak woda ze światem.

***

Zapędziłem się w kozi róg,
Trzeba będzie pęknąć
I polecieć na białych piórach
W złoto-czarne niebo.