Dzisiaj przyjdzie w brązowym

Brama stała zamknięta.
Kobieta w brązowym.
Aniołki ze suszonych kwiatów
przykrywała aksamitna suknia umarłej Pani.
Świat się miał zacząć…
Może za horyzontem dębów,
zapachem kadzidła i ikonostasów.
Może w ogródku pustki
i opustoszałej kamienicy, gdzie mieszka nadzieja.
Może w rzece jesiennej diabelnej,
spiętej, zwartej, nie takiej…

***

Tak bardzo życzę, aby pan poszedł.
Może do kieszeni zapomnienia,
do szkatułki westchnienia,
do ginącej nocy…
Do pomocy, do pomocy,
bogowie i zebry,
symboliści i ekspresjoniści!
Do pomocy!
Dajcie mi papierosa,
aby upamiętnić tę chwilę
pięknym zapachem wspomnienia!

Mur

Krew to moja sukienka,
otoczona szkłem upadku.
Lekki układ jestestwa z przestrzenią
to nie mój przyjaciel.

Rozniosę, porozrzucam, wyrwę
spalone ikony przeszłości.
Zgasnę w krucyfiksie.
Odetnę ucho pędzelka.
Wyczerpię siłę latania
i stuknę do zdruzgotanego okna.

Radość kupuje nagi krzyk.
Myśl goni pastwisko chwil.
Rodzą się krzyże czekania.
Na próżno, Panie,
co czekasz za świtem domu.

Ja nie odkryję twarzy litości.
Nie zedrę nocy z duszy.
Nie rozpalę świeczki mocy.
Nie zabiorę dnia do Mariackiego
na słowo życia…

Dach

Hoduję przez okno dach
Ranem go budzę aby nie spał
W dzień go polewam łzami aby rósł
W zmierzchu się żegnam z nim
W nocy jesteśmy tacy sami…

***

Musiałeś mnie zabić,
żebym się urodziła.
Dziecko jest niespokojne.
Do szału człowieka doprowadza.
Trudno z nim poradzić.
Nieświadome-niczego nie wie.
Jeśli chcesz dziecko
jest we mnie
innego nie urodzę