ADRIAN GLEŃ

*******

„Nie można pisać
ze złożonymi dłońmi”.
Paul Celan, Południk

a może można
a może trzeba

ściskając je
jak rylec
jak dłuto
jak kilof

wyrżnąć bliznę
w zasłonie powietrza

Koncert i koniec

Gdy zamknął oczy, otoczyły go dźwięki, którym pozwolił wziąć się we władanie.

Wtedy wszystko zdało się jakby sztuczką, że można ot tak sobie zniknąć.

Żeby nawet nad ranem nie móc odszyfrować słów zapisanych w amoku na skrawku jakiegoś karteluszka, słów, które go wyprowadziły aż tutaj.

A to dopiero…

I cóż począć teraz, gdy to, co zapisane odmawia mu dostępu, a co wprzódy wyrzuciło go ze świata.

Tak, że jest nigdzie
indziej.

Kwadrat, Kraków, 15/16.04.2023

bez korekty

myślałem
żeby odwołać napisany wiersz
który już wyrżnął bliznę w powietrzu
złożonymi dłońmi
poety

lecz co w zamian

układanka ze słów
do snu

więc niechaj rusza

wiersze pochodzą z wydanego przez FLiHB tomu poetyckiego Adriana Glenia Jest (2023)

Adrian Gleń (ur. w 1977 r. w Częstochowie) – poeta, eseista, krytyk literacki, historyk literatury polskiej XX i XXI wieku. Profesor w Instytucie Nauk o Literaturze Uniwersytetu Opolskiego. Mieszka pod Opolem. Publikował m.in. na łamach „Almanachu Prowincjonalnego”, „Frazy”, „Nowej Dekady Krakowskiej”, „Śląska”, „Toposu”, „Twórczości” i „Zeszytów Literackich”. Wydał tomy poetyckie: Da (2011), Re (2014), Jest (2023), tom prozy poetyckiej M [małe prozy] (2021) oraz kilkanaście tomów literaturoznawczych.

Paweł Nowakowski: A2

Aleksander Wierny: Psy, Armia, Dno, Huśtawki

aktualności o e-eleWatorze aktualny numer archiwum spotkania media autorzy e-eleWatora bibliografia