Wyszywanka

Spędzająca 
błogie chwile z Ikarem
konstruując szkielet pozaziemskich uniesień

Przepędzana 
przez Dedala-strażnika profilaktycznego sceptycyzmu 
tolerującego pióra jedynie w puchowej poduszce

Wypędzona 
przez sternika karawanu wspomnień 
w prostopadłościanie zwątpienia 

zaczyna rejs 

Już nie przędzie…
Choć hafciarskimi palcami 
próbuje dołożyć jeszcze kilka krzyżyków istnienia 
lecz został tylko docelowy — w wezgłowiu

Umowny wyrok

W lirycznym schronisku
dla Poetów specjalnej troski
tych na etacie
i tych po godzinach
przy lirycznych oknach
rozpościerają się dramatyczne hamaki

W bezczasie wieczności 
i wieczności czasu
snują się posępne sylwetki
zmierzając na przymiarkę więziennej kreacji 
kuriozalna posada
atrakcyjnie monotonne stanowisko

tylko

ironiczne lustra drwią:
„Poeto-anakolucie świata
skazany na dożywotnie meandry poniedziałków”

Wzruszenie

W rytmie lukrowej melodii
na pięciolinii zgorszenia
wiruje topazowa łza

Niknąc w marazmie pośpiechu
prędko przywołuje:
wiśniową lawę
poparzenie szyderczą pokrzywą
melisową herbatę z dodatkiem pomarańczy…

Za moment zamordują ją promienie słońca
bo jej wspomnienia
mieszczą się w 0,00(3) ml cieczy
Na grobie wygrawerują
Narodziła się
z powodu rozlanego mleka
Data urodzenia i śmierci — tożsama…

Uśmiech losu

Na tryptykach udręki
taśmach strapienia
wzniesiono estradę…

Pierwszy akt

Trema

Drugi akt

Akcja

Trzeci akt

Immobilizm

Spartański Baletnik

Dwunastu Strażników z tarczą
Pilnuje
Pamięta
Ponagla
Wiekuistego Uciekiniera

Popychany
Podziwiany
Przepędzany

Ginąc — trwa

Jeden piruet 
i…
Dwunastu Strażników na tarczy