Bilet na egzekucję

Zwierzęta przerażone stoją w boksach. Wiercą się, wołają o pomoc. Ich niepokój czuć aż na trybunach.

Kogo to obchodzi? Przyszli oglądać widowisko. Zakładają się, wykładają wiele pieniędzy. Piana cieknie im z pysków, gdy pomyślą, że mają szansę na wygraną. Z żądzą mordu w genach czekają na rozpoczęcie gonitwy.

Słychać huk. Metalowe bramki otwierają się. Dziewięć koni wystartowało. Biegną po życie. Nie wiedzą, co się dzieje. Galopują, tak jak tor im nakazuje.

Widownia wyje, jest wygłodniała akcji, emocji, wygranych pieniędzy. Gdy numer sześć pierwszy kończy okrążenie, tłum szaleje. Jedni wrzeszczą z uciechy, drudzy plują jadem.

Do karego wierzchowca szybko dołączyły trzy kolejne. Walczą o pierwszeństwo, wpadają na siebie, przepychają się. A to wszystko dla wygranej, dla przetrwania.

Ludzie wrzeszczą z uciechy i przerażenia jednocześnie. Nie wiedzą, że wystarczy potknięcie, połamana noga…

A może wiedzą? Może tylko na to czekają? Co innego zaspokoi ich żądzę? Raczej nie utracone banknoty.

Ostatnia prosta. W życie wchodzi nowa, brutalna zasada. Wszyscy czekali na to z niecierpliwością. Od teraz dżokej może sześć razy użyć bata.

Numer sześć dostaje pierwsze uderzenie. Szarpnięcie pyskiem jest widoczne na szczycie trybun. Widownia wstrzymuje oddech, aby po chwili ponownie wrzasnąć. Numer dwa wysuwa się na prowadzenie.

Drugi bat zostaje użyty na szóstce. Chwilę później wykorzystany zostaje trzeci i czwarty. Przerażony koń traci równowagę. Gwałtownie skręca w lewo, potyka się o własne nogi. Dżokej w ostatniej chwili wyskakuje z siodła.

Widownia podrywa się ze swoich miejsc.

Numer sześć leży na boku, a jego nogi dalej galopują. On dalej walczy o zwycięstwo… albo życie.