MAKSYMILIAN TCHOŃ

Deputowany (1)

Deportowany do wydziału wiedzy
osadzony w pierwszym rzędzie Udręki
pobiera wykłady z czystości

dał śluby wieczyste
Prawdzie ostatecznej
Nie zna się na:

kulturze chwili

Posiadł życie wieczne,
kiedy jego wersami mówiono

kiedy jego wersami mówiono
reagował sensem istnienia

teraz ma Niebo ze swych stron
zakładkę z życia
i władzę nad Miastem bez imienia

*******

na Wichrowych wzgórzach
Powieść lat minionych
Cień wiatru
Zdobi drozda
jesteśmy Bajecznie bogaci

*******

ty Romeo, ja Julia
Bije nam dzwon
twój Pokój, moja Wojna
Spotkanie we wierzbach
Spotkamy się w niebie

*******

Wdrożony do Ziemi nieobjętej
Tańczę boso w Dusznym kraju
Kibicują mi umarli
rzucam w Dziejbę leśną
jak Trenem Garść popiołu

*******

Nim Rozdzióbią nas kruki i wrony
staniemy na kobiercu
Świata szklanych domów
nałożymy biret, a obrońcy
Pokoju wręczą nam Medaliony

Maksymilian Tchoń (ur. w 1987 r.) — poeta. Absolwent Filologii Polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wiersze publikował m.in. w: „Akancie”, „Epei”, „Poezji dzisiaj”, „Wyspie”. Wydał tomy wierszy, m.in.: Http (2015), Potępiony (2016), Ziemia złych wyroków (2019), 40 i 4 (2022), Kto zatrzyma perseidy (2023) oraz tom esejów Rezerwat znaków przestankowych (2018). Tłumaczony na: angielski, portugalski, rosyjski, ukraiński i włoski.

Jackie Branc: Dożynki, Sanatorium potrzebne od zaraz

Anna Zborowska: Kamień w wodę

aktualności o e-eleWatorze aktualny numer archiwum spotkania media autorzy e-eleWatora bibliografia