Les femmes de lui

Pod podwiązką szabla,
nie będzie bitwy o gary.

Kokardy od tych,
co głośno śpiewają.

Pobite pułki,
wąs na wietrze,
sztandarek,

Nie będą siedzieć w kuchni,
nim nie pójdą za nim matki córki żony kochanki wolne z wyboru…

A bez nich nie stało się to, co się stało.

Nachalni Poeci

Snują się,
strasząc ramotą,
końcem świata.

Przerzuć stronę na felieton.

Polami i łąkami

Dreptam ścieżką tam,
gdzie mieszkały wspomnienia.

W domach cisza.
Jaskółki szeleszczą i piszczą.

Co było,
będzie.

Kiedyś powróci tamto lato.

Dreptam ścieżką…

Raduj się!

Nie mam skrzydeł,
by dolecieć do Jerozolimy.

Deptam kwiaty obcasami,
W tańcu poklaskuję,
Shalom, shalom!

Pokój ludziom na ziemi!
A w górze strzały na wiwat
za koniec prawa do walki!

Czytałam całą noc

Podwinięta niemrawo skarpeta,

Wzeszło słońce.

Czas zostawić ich losy.
Po tym ślubie będą dwa rozwody.