zimni ogrodnicy Sokratesa

Sokrates zagubiony
zalękniony
zadziwiony

chłodem dzisiejszej filozofii
wojną

pan Jan był w szpitalu
jego serce bije spokojnym rytmem
napalił w piecu

Londyn 2014

niepamięć?

zranione
słowo liść cień

puszczone w niepamięć
jesienią

nałożyć okulary starca
wyglądać zza firanki
i już nie igrać ze słońcem

Boss

brzęk kosiarek — globalny numeryczny powszechny uniwersalny
uciekam

przy pojemnikach na śmieci stoi staruszka
drobna postać wiązane trzewiki powiewna sukienka z białym kołnierzykiem na głowie stylonowa różowa chustka
ustawia plastikowe wiaderko do góry dnem
wskakuje na nie z lekkością dziecka
zanurza się do połowy w pojemniku
szuka głębiej
staje na palcach by sięgnąć w czeluście i zakamarki
przewraca wyrzuca na zewnątrz torby strzępy materiału
systematycznie
zanurza się
wisi na metalowych ustach zielonej szczęki utrzymuje równowagę machając nogami
przerzuca śmieci
blondynka z pieskiem obserwuje
chciałaby podejść podejrzeć zajrzeć sprawdzić
co jest w siatkach leżących na asfalcie
rozgląda się dookoła
ludzie wracają z pracy
nie można tak sobie podejść i podejrzeć
staruszka traci równowagę zamaszysty ruch nóg nie pomaga zaczepia o wiaderko
chwieje się
po chwili wraca do pozycji wyjściowej
bezpiecznie ustawia stopy
zeskakuje
kłada czarne worki do wiadra
resztę do siatki firmy „Boss”
dziarsko odchodzi

zmęczone kosiarki brzęczą spocone
słońce w pełni żółtawo-czerwonych promieni postanawia zamazać blask

Lublin 2000