Skip to content

ALEKSANDER PILECKI

Affortuna

Duft eines Tabaks und eines Sturm’s,
Mi fa lo dire nei miei capelli.
Lecz czy to słowa? Czy może szmer?
Klikanie liter, znajdę Hamleta,

Doch bin ich ein Affe ohne Sinn.
Mi posso trovare, mi posso sbagliare,
Przypadło mi pisać żadną myśl,
Więc nie myśl, człowieku, bądź zwierzę

I giń.

 

Affortuna [Affe (niem. małpa) + fortuna (wł. szczęście/los)]

(niem.) Zapach tytoniu i burzy,
(wł.) To powoduje mówienie w moich włosach.
Lecz czy to słowa? Czy może szmer?
Klikanie liter, znajdę Hamleta,

(niem.) Jednak jestem małpą bez sensu.
(wł.) Mogę próbować, mogę się mylić,
Przypadło mi pisać żadną myśl,
Więc nie myśl, człowieku, bądź zwierzę

I giń.

 

Branquilla

Wir sind Bäume, Bäume vor einem Brand.
C’è la paura di soffrire, ma la è tranquilla.
Ogień tańczy dostojnie wśród nocnych gwiazd,
My zaś płoniemy na wyższej siły rozrywki chwilę.

 

Branquilla [Brand (niem. pożar) + tranquilla (wł. cicha)]

(niem.) Jesteśmy drzewa, drzewa przed pożarem.
(wł.) Jest strach przed cierpieniem, lecz jest on cichy.
Ogień tańczy dostojnie wśród nocnych gwiazd,
My zaś płoniemy na wyższej siły rozrywki chwilę.

  

Tonda

La barca di legno e l’acqua di penso — la vita.
Ne Sache, die meine Krankseele am Wasser festhaltet.
Zwyczajnie — to słowo spokojne, gdy burza w mej głowie,
Łódź tonie powoli, śmierć w sieci mnie łowi — zwyczajnie.

 

Tonda [Tod (niem. śmierć) + onda (wł. fala)]

(wł.) Łódka z drewna i woda z „myślę” — życie.
(niem.) Jedna rzecz, która przytrzymuje moje chore fale przy wodzie.
Zwyczajnie — to słowo spokojne, gdy burza w mej głowie,
Łódź tonie powoli, śmierć w sieci mnie łowi — zwyczajnie.

 

Mortitel

C’è il codice per tutti pensieri nell’uomo.
Alte Grundsätze versprechen uns Ehre im Denken.
Jednak czym honor? Jedynie tytułem,
Który pozwala w spokoju nam umrzeć

Nic więcej.

 

Mortitel [morti (wł. martwi) + Titel (niem. tytuł [honorowy/szlachecki])]

(wł.) Jest kodeks dla wszystkich myśli w człowieku.
(niem.) Stare reguły obiecują nam honor w myśleniu.
Jednak czym honor? Jedynie tytułem,
Który pozwala w spokoju nam umrzeć

Nic więcej.

Aleksander Pilecki (ur. w 2002 r.) — poeta i prozaik, student germanistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Wyróżniony w XI Ogólnopolskim Konkursie na opowiadanie fantasy im. Krystyny Kwiatkowskiej. Mieszka w Warszawie.

aktualności     o e-eleWatorze     aktualny numer     archiwum     spotkania     media     autorzy e-eleWatora     bibliografia     

wydawca     kontakt     polityka prywatności     copyright © 2023 – 2024 e-eleWator . all rights reserved

zachodniopomorski miesięcznik literacki e-eleWator

copyright © 2023 – 2024 e-eleWator
all rights reserved

Skip to content