Skip to content

BARTOSZ DŁUBAŁA

***

oskrobuję cięte gałęzie nożykiem do ryb
będą dzidy przeszywać powietrze dźgać w brzuch
naszych wrogów większych
z drewna lecą wióry odciski robią pyk pyk po naciśnięciu
niewidoczne zamienia się w rzekę gdzie topi się sukę z psami
mięso odchodzi czasem od kostek

 

***

to ty musisz szarpnąć zająca za uszy
pociągnąć kartę ryzyko nie gryzie
wściekle wymalowane siusiaki na ścianach szkoły
tworzą mozaikę brakuje pizd
na tyłach budynku rozetnij kolano to będzie na granicy płotu
do domu biegnij po śladach gruzu
nie zobaczysz dziurawej drogi prowadzącej do matki
jej nie ma podobnie jak ścieżek którymi można uciekać
ich nie ma podobnie jak gąsienicującej krwi

 

***

złodziejstwo mieści się w norach kiedy chcesz zabić kurę
pióra niesie wiatr tracisz wtedy możliwość
podania psom pazurów na pożarcie jak chleb
podania odpadu z którym nie stanie się nic pożytecznego
leży gdzieś gdzie nie sięgniesz siekierką
twoje ramię będzie kalekie bez wprawy nie wysuniesz narzędzia
jak daleko się da cierpną dłonie
weź wiaderka na resztki później zobaczy się gdzie rzucić gnaty

 

***

tworzywa sztuczne wrzuć osobno są plastyczne
produkty w fabryce babcia na wersalce
ogląda żubry odrzucanie elementów odbywa się w sposób praktyczny

Bartosz Dłubała (ur. w 2001 r.) — poeta, prozaik. Studiuje socjologię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Laureat ogólnopolskich konkursów literackich, m.in. Dionizego Maliszewskiego. Publikował m.in. w: „Czasie Literatury”, „Helikopterze”, „Kontencie” i „Odrze”. Mieszka w Rogalinku pod Poznaniem.

aktualności     o e-eleWatorze     aktualny numer     archiwum     spotkania     media     autorzy e-eleWatora     bibliografia     

wydawca     kontakt     polityka prywatności     copyright © 2023 – 2024 e-eleWator . all rights reserved

zachodniopomorski miesięcznik literacki e-eleWator

copyright © 2023 – 2024 e-eleWator
all rights reserved

Skip to content