Siódme poty

Obudziłem się mokry
jakbym płynął
płytką ciepłą rzeką
z bardzo widocznym dnem
na którym leżały miasta
i ludzie ruszali się w nich
jak przeoczony przez sędziego świata
plankton

sierpień 2022

Pływak

Mężczyzna schodzi ze skały do wody
czystej gładkiej i nieruchomej
odbija się od brzegu i odpływa

I choć wie że pod nim piętrzą się
niezliczone sążnie głębin
nic nie zakłóca jego pewnych ruchów

Pływak znika a wraz z nim blizna na wodzie
w tym czasie mężczyzna schodzi ze skały
odpycha się i odpływa mając pod sobą
nieskończone głębie

Za każdym razem strach mężczyzny jest dziewiczy
ponieważ za każdym razem nie wie
że odpływa tylko po to aby zejść ze skały
do czystej gładkiej i nieruchomej wody

sierpień 2022

Na śmierć mojej ulicy

Moja ulica jest starą schorowaną kobietą
z mojej ulicy wycięto wszystko
co było piękne i niewinne
nawet dzieci już nie krzyczą
wracając ze szkoły
ciągną ciężkie plecaki
wypełnione przedwczesną wiedzą

Moja ulica zarasta żółtym pyłem
a siwe gołębie na drucie
lamentują nad nią głucho

Moja ulica umiera ale uparcie
trzyma się życia
nikt nie ma odwagi jej zamknąć w grobie
choć zapomniało ją tak wielu
i wstydzą się że kiedykolwiek
mieli z nią stosunki

Niemi świadkowie patrzą na moją ulicę
przelotnie i opuszczają rolety powieki
bo i na co tu patrzeć
umieranie należy zostawić
umierającym

Kiedyś
o tak kiedyś wyjdę z moją ulicą pod rękę
a z otwartych okien z prawa i z lewa
będą do nas machać wołać
jakbyśmy byli pochodem pierwszomajowym
a my będziemy im odmachiwać
jakbyśmy znowu mieli żyć tylko raz

19 marca 2023

Na dom dzieciństwa

Codziennie go mijam
wygląda znacznie lepiej niż wtedy
gładko otynkowane ściany
nowy solidny dach
plastikowe okna antywłamaniowe drzwi
przed domem zamiast piaszczystego klepiska
z kałużami i trzepakiem
wypielęgnowany trawnik i drzewa

Nie widzę tylko dzieci
które bawiłyby się w wojnę dwa ognie
policjantów i złodziei
w cokolwiek
widocznie przeniosły się do innego świata
albo co gorsza dorosły
a dom przeżył je
i w jego czystych szybach
przegląda się pusty błękit

24 marca 2023

Na zieloną lokomotywę z pomarańczowym paskiem

Jej gwizd kilka razy dziennie wznosił się nad okolicą
był akustyczną częścią krajobrazu
tak powszednią że nie zwracało się na nią uwagi

Czasem jednak udawało mi się zobaczyć z bliska
wielką zieloną lokomotywę
z pomarańczowym paskiem
sapała na stacji jak zmęczone zwierzę
buchała ciepłem i oleistym zapachem
maszynista dodawał jej otuchy i smaru
a gdy już odpoczęła
ruszała w dal

Wtedy jeszcze nie wiedziałem
że na końcu każdej podróży
jest ostatnia stacja
na której zielone lokomotywy
próbują wydać z siebie jeszcze jeden
przeciągły gwizd

czasem we śnie słyszę
jak mnie woła

24 marca 2023

wiersze pochodzą z wydanego przez FLiHB tomu poetyckiego Jarosława Jakubowskiego Baza (2023)